قدس آنلاین- من اگر یکی از علمای اخلاق بودم؛ یکی از مراتب سلوک و مجاهده اخلاقی در این زمانه را خرید کالای ایرانی می‌دانستم؛ چون خریدار کالای ایرانی چند مانع مهم را پیش رو دارد:
مانع اول: فروشندگانی که به خاطر سود بیشترشان شما را به خرید کالای خارجی ترغیب می‌کنند. معمولا این‌گونه است که چون جنس چینی را فله‌ای و کیلویی وارد می‌کنند و بعد تک‌تک عرضه می‌کنند، سود بسیار بالایی دارد. بنابراین تلاش می‌کنند سودشان را از این طریق تامین کنند. بنابراین در دل بسیاری از فروشندگان شاید دلبستگی نسبت به جنس خارجی وجود نداشته باشد، و شاید از ته دل هم به کالای ایرانی علاقمند باشند اما به هر صورت دل کندن از سود بیشتر کاری بسیار سخت است. به همین دلیل معمولا با لحن خاصی مشتری‌ای را که به دنبال خرید کالای ایرانی است تحقیر می‌کنند. بنابراین تحمل این تحقیر برای همه افراد میسر نیست. اما وقتی این واقعیت را بدانید تحمل آن کار سختی نخواهد بود. چون سود درازمدت همه ما در این مسیر است.
مانع دوم در خرید کالای ایرانی اطرافیانی است که دو نوع نگاه ممکن است به خریدار کالای ایرانی داشته باشند: 
نگاه حماقت‌آمیز: به این معنی که وقتی جنس با کیفیت و خدمات بهتر و قیمت ارزان‌تر کالای خارجی هست شما رفته‌اید و کالای ایرانی خریده‌اید! این افراد در مقابل منطق شما در خرید کالای ایرانی معمولا پاسخی برای گفتن ندارند و بیشتر به شوخی می‌گذرانند یا ناراحت و عصبانی می‌شوند و با لجاجت بیشتری بر خرید کالای خارجی تاکید می‌کنند.
یا نگاه ترحم‌آمیز: به این معنی که دلایل عقلانی و متقن شما را برای خرید کالای ایرانی می‌فهمند، اما نسبت به زحمتی که برای خرید کالای داخلی و مشکلاتی که در این مسیر روبرو می شود، دلشان برای شما می سوزد! و معتقدند این همه سختی و رنج برای خرید کالاهایی که مخصوصا کمتر یافت می‌شوند، ارزشش را ندارد.
مانع سوم کالاهای داخلی‌ای هستند که برخی‌شان بی‌کیفیت‌اند یا خدمات پس از فروش درست درمانی ندارد، و شما مجبورید که به پای مشکلات آن‌ها صبر کنید؛ برای تعمیر به جاهای محدودی بروید یا زمان زیادی را برای آن صرف کنید با هزینه‌ای بابت عیوب آن کالا پرداخت کنید.
خب! به نظر شما این همه موانعی و سختی‌هایی که شما در خرید کالای ایرانی روبرو می‌شوید باعث رشد مراتب انسانی و اخلاقی‌تان نمی‌شود؟ مثل اینکه بخواهید برای رشد در یک صنف شغلی، از جارو زدن، فحش شنیدن آغاز کنید تا مراتب بالای مدیریت در آن کسب برسید. یا اینکه بخواهید در مدرسه‌ای که همه درس نمی‌خوانند در المپیاد مقام بیاورید. یا اگر بخواهید به عنوان یک تیم فوتبال ملی در جام جهانی حضور پیدا کنید، مجبور باشید سخت‌ترین تمرینات و آمادگی‌های جسمانی و تکنیکی را کسب کنید و از مراحل مختلفی بگذرید. مخاطب بیرونی اگر هدف شما برای رسیدن به جام جهانی را نداند، علی‌القاعده نسبت به این همه سختی که می‌کشید احساس ترحم می‌کند و به شما توصیه می‌کند چرا این‌قدر سختی را به جانت می‌خری!؟
**
در شرایطی که بسیاری از نخبگان اجتماعی سعی در منفی نشان دادن و القای یاس درباره شرایط اجتماعی را به جامعه ایرانی دارند؛
در شرایطی که رسانه‌های جهانی و داخلی می‌خواهند داشته‌های ملت را نفی کنند؛
بیش از اینکه روی حکم فقهی(آن هم نه از سوی همه مراجع) یا استدلال‌های عقلانی اقتصادی و... برای اقناع مردم برای خرید کالای ایرانی تاکید کنیم، به نظر می‌رسد یکی از مهم‌ترین دروازه‌ها برای خرید کالای ایرانی باید از دریچه «اخلاقی» باشد! بامعرفت‌ها و لوطی‌ها و رفیق شناس‌ها می‌توانند علیرغم همه سختی‌ها و بی‌مهری‌ها و نامردی‌ها پای رفاقت‌شان بایستند چون می‌دانند ارزش اخلاقی رفاقت بالاتر از همه محاسبات مادی و مرسوم عقلی و منطقی است و حس رضایت و آرامشی که از رابطه رفاقت نصیبشان می‌شود بالاتر از همه مناسبات زندگی‌شان است. اگر برخاستن جوانان از روی صندلی مترو یا اتوبوس برای احترام به سالمندان، یا احترام به پدرومادر و ارتباط با خویشاوندان کاری اخلاقی است، ‌ خرید کالای ایرانی هم به همین نسبت و بیشتر یک کار اخلاقی است. به همین دلیل مهم‌ترین مثال رهبری در اقناع افکار عمومی، مثال به هواداری هواداران از تیم‌های فوتبالشان است. اصلا رشد در هر زمینه‌ای با تحمل سختی‌ها و موانع آن است. اینکه خرید کالا را منوط به کیفیت و بهبود کیفیت را منوط به خرید کردن، همان قصه مرغ و تخم مرغ است. بالاخره این چرخه نادرست باید جایی شکسته شود و چه بهتر که هرکس به دنبال رشد اخلاقی و معنوی خود می‌گردد، به‌جای روش‌های دیگر از خرید کالای ایرانی آغاز کند.